Қазақ халқы қашан да бала тәрбиесіне ерекше мән берген. Сәби дүниеге келгеннен бастап оның өсіп, дене бітімі дұрыс қалыптасып, ақыл-ойының жетілуіне дейін үлкен көңіл бөлген. Ақиық ақын Мұқағали Мақатаевтың өзінің зарыға күткен перзенті дүниеге келгендегі тебіренісі әр адамның ұрпақ сүйгенде бастан кешетін сырлы сезімін бейнелегендей. Иә, Алла, көрдім бе, көрмедім бе?! Иә, Тәңірім, бердің бе, бермедің бе?! Шырылдаған үніңнен айналайын, Шыныменен өмірге келгенің бе?! Қызым болсаң – қырымда құралайсың, Ұлым болсаң – ұлы бір мұрадайсың. Естисің бе, есі жоқ, ей,…